سبک‌های شوخ‌طبعی، هوش هیجانی و کفایت اجتماعی در دانشجویان

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطۀ بین سبک‌های شوخ‌طبعی، هوش‌هیجانی و کفایت اجتماعی در دانشجویان انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. نمونۀ پژوهش شامل 395 نفر (196 پسر و 199 دختر) از دانشجویان گروه‌های فنی مهندسی و علوم انسانی دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی و خوارزمی تهران بود، که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش عبارت بودند از پرسش‌نامۀ سبک‌های شوخ‌طبعی ( HSQ )، پرسشنامۀ هوش هیجانی پترایدز و فورنهام ( TEI ) و فرم تجدید نظر شدۀ پرسشنامۀ کفایت بین‌فردی ( ICQ-R ). نتایج آزمون همبستگی نشان داد که سبک‌های مثبت شوخ‌‌طبعی (پیوند‌دهنده و خودفزاینده) با هوش هیجانی و کفایت اجتماعی و خرده مقیاس‌های آن‌ها رابطۀ مثبت معنادار دارند. سبک‌های منفی شوخ‌طبعی (پرخاشگرانه و خودشکن) با هوش هیجانی و خرده مقیاس‌های آن‌ رابطۀ منفی معنادار دارند. سبک منفی خودشکن با کفایت اجتماعی رابطۀ منفی معنادار دارد و همچنین سبک‌های منفی شوخ‌طبعی با برخی از زیر مقیاس‌های کفایت اجتماعی رابطۀ منفی معنادار دارند. بین هوش هیجانی و کفایت اجتماعی و همچنین بین زیر مقیاس‌های آن‌ها رابطۀ مثبت معنا‌داری وجود دارد، به جز دربارۀ زیر مقیاس‌های خود‌افشایی، کنترل عواطف و خوش‌بینی، که رابطۀ معناداری به دست نیامده است. نتایج آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر هوش هیجانی و سبک خودفزاینده شوخ‌طبعی پیش‌بینی‌کننده‌های کفایت اجتماعی دانشجویان هستند. و نتایج آزمون تحلیل واریانس دو راهه نشان داد که متغیر جنسیّت در سبک‌های منفی شوخ‌طبعی و متغیر رشته در سبک شوخ‌طبعی پیوند‌دهنده تأثیر دارد.